زخم دیابتی چیست؟ زخم های دیابتی زخم های باز یا زخم هایی هستند که معمولاً در پایین پا یافت می شوند. این زخم ها بر بسیاری از افراد مبتلا به دیابت تأثیر می گذارد و کارشناسان معتقدند که حدود 15 درصد از بیماران دیابتی در طول زندگی خود یک یا چند مورد را تجربه خواهند کرد.

بسیاری از افرادی که زخم دیابتی دارند به دلیل عفونت یا سایر عوارض در بیمارستان بستری می شوند. در موارد شدید ، عفونت ها نیاز به قطع عضو دارند. با این حال ، ایجاد زخم پای دیابتی قابل پیشگیری است ، بنابراین ضروری است در صورت وجود علائم فوراً به متخصص دیابت مراجعه کنید.

اولین علائم زخم پای دیابتی:

  • بی حسی یا از دست دادن حس در یک یا هر دو پا
  • تورم پا، تغییر رنگ یا گرما در اطراف پا
  • قرمز شدن انگشتان پا
  • تخلیه ی مایع در جوراب یا کفش
  • درد یا سفت شدن اطراف زخم
  • تب و لرز در مراحل پیشرفته ی زخم پا

توجه: در صورت مشاهده ی هر یک از موارد بالا به کلینیک های تخصصی زخم های دیابتی مراجعه کنید.

عوامل خطر زخم پای دیابتی افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به زخم پای دیابتی هستند. در اینجا لیستی از عوامل خطر دیگر وجود دارد که شانس ابتلا به زخم پا را افزایش می دهد:

  • دیابتی که به خوبی کنترل نمیشود
  • اضافه وزن
  • نوروپاتی-اختلال عصبی ناشی از دیابت نوع 1 و نوع 2
  • گردش خون ضعیف در پا
  • پوشیدن کفش های نامناسب
  • پا برهنه راه رفتن
  • پیری و کنهسالی
  • مصرف کردن زیاد الکل
  • سیگار کشیدن
  • کلسترول بالا

چگونه از زخم پا جلوگیری کنیم؟

  • افراد مبتلا به دیابت باید حداقل سالی یکبار پای خود را توسط متخصص مراقبت های بهداشتی چک کنند. تشخیص زودهنگام علائم گاهی اوقات می تواند از زخم پای دیابتی جلوگیری کند.
  • هر روز هر دو پا را بررسی کنید ، مخصوصاً بین انگشتان پا و کف پا. به دنبال تورم ، بریدگی ، ترک ، تاول ، زخم ، قرمزی یا هرگونه ناهنجاری دیگر باشید. در صورت بروز هرگونه مشکل ، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
  • همیشه کفش های مناسب و ترجیحا با جوراب های نرم ضخیم بپوشید. کفش های نامناسب در حدود نیمی از مشکلاتی که منجر به قطع عضو می شود دخیل هستند.
  • هرگز با پای برهنه راه نروید ، حتی در خانه. هنگام گردش در خانه دمپایی بپوشید.
  • پا را یک یا دو بار در روز با صابون بشویید و با دقت خشک کنید. اگر پوست خشک است ، می توان روزانه از کرم مرطوب کننده استفاده کرد ، اما از قرار دادن آن بین انگشتان پا خودداری کنید.
  • از هیچ چیز محدود کننده مانند شلوار شلوار یا تا بالای زانو استفاده نکنید که باعث محدود شدن گردش خون در پاها و پاها شود.
  • صندل ، کفش پاشنه بلند یا هرگونه کفشی با بندهایی که بین انگشتان پا قرار دارد نپوشید.
  • ناخن های پا را کوتاه نگه دارید. ناخن های پا را مستقیماً برش دهید تا از وارد شدن ناخن به پا جلوگیری شود.

درمان زخم پای دیابتی:

دیابت عامل شماره یک قطع پا در ایالات متحده است. درمان فوری توسط متخصص دیابت یا متخصص غدد ضروری است.در صورت درمان فوری ، زخم های پای دیابتی حاد می تواند در افرادی که گردش خون خوبی دارند ، در عرض سه تا شش هفته بهبود یابد. بهبود زخم های عمیق تر و مزمن که به سرعت درمان نمی شوند ، چندین ماه طول می کشد تا بهبود یابد و حتی ممکن است نیاز به قطع کامل یا کامل پا داشته باشد.

درمانها به طور کلی با تمیز کردن ناحیه و برداشتن پوست و بافت مرده اطراف شروع می شود. بعد ، زخم ها پانسمان می شوند.پانسمان مناسب زخم حفظ محیط متعادل و مرطوب را برای تخلیه و بهبود زخم به طور همزمان هدف قرار می دهد. هر دو داروی خوراکی و موضعی معمولاً برای درمان و جلوگیری از عفونت های بیشتر تجویز می شوند. توصیه می شود وزن پای آسیب دیده را تا زمان بهبودی کامل کاهش دهید. گاهی اوقات گچ های غیر قابل جابجایی برای کمک به توزیع وزن و کاهش زمان بهبودی استفاده می شود. کنترل قند خون در حین بهبود ضروری است. در بدترین حالتها ، درمان ممکن است نیاز به قطع عضو داشته باشد.

منبع: مرکز پزشکی oakbend

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *